مقایسه دو روش ونتیلاسیون

مقدمه: تشنج درمانی الکتریکی (ECT) روشی برای درمان برخی از اختلالات سایکولوژیک است. از آنجایی که ECT هنگام بیهوشی عمومی انجام می شود، اکسیژن رسانی به بیماران در حین انجام آن از اهمیت زیادی برخوردار است. مطالعات قبلی نشان داده اند که برخی از بیماران در طول ECT دچار هیپوکسمی می شوند که می تواند سبب ایجاد عوارض جانبی در بیماران گردد. در این مطالعه کارایی دو روش اکسیژن رسانی با آمبوبگ و سیستم نیمه باز مپلسون B برای تهویه بیماران در زمان ECT و تاثیر آن بر اشباع هموگلوبین با اکسیژن با هم مقایسه شده است. روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی یکسو کور، 72 بیمار تحت ECT به دو گروه 36 نفره A و B تقسیم شدند. بیماران در گروه A توسط سیستم مپلسون B و بیماران در گروه B توسط آمبوبگ تهویه شدند. اشباع اکسیژن خون شریانی (SPO2) بیماران توسط دستگاه پالس اکسیمتر در مراحل زمانی "قبل از بیهوشی، پس از القای بیهوشی و انجام پره اکسیژناسیون، پس از اتمام فاز کلونیک تشنج و سپس با فاصله هر یک دقیقه تا 10 دقیقه پس از شوک" اندازه گیری شد. نتایج: در بین بیماران دو گروه از نظر متغییرهای زمینه ای اختلافی دیده نشد (P>0.05). نتایج نشان داد که میزان اشباع هموگلوبین خون شریاتی با اکسیژن در تمامی زمان ها به جز دقیقه هفت و هشت پس از تشنج درمانی الکتریکی در بیمارانی که با سیستم مپلسون B تهویه شده بودند به شکل معناداری از بیمارانی که با آمبوبگ تهویه شده بودند بالاتر بود (P<0.05). نتیجه گیری: استفاده از سیستم مپلسون B برای تهویه بیماران در زمان ECT در مقایسه با آمبوبگ سبب ایجاد هیپوکسمی کمتر در بیماران می گردد.